Bir selamına Yeniliyorum…

Yıllar sonra gelen selamın ve derinlere sakladığım sen nedensiz sorgusuz bitenler ölenler yılların yorgunluğunu bir selamla fark etmek canımı acıtıyor sokaklarına varmamak için değiştiğim şehirler yollar, kutup yıldızı gibiyim bu ara sabit yerimde yıllardır hep şu sorudan kaçtım karşılaşırsak naparız. Naparım ben dokunduğum yüzün tuttuğum elin gözlerin bana ait olan gözlerine kimler degmiş kim bilir bize ait neler kaldı neler yok oldu bunu düşünmek ve ezilmek.

Yıllar geçsede ruhuma kimsenin senin gibi dokunamaması…

Yüreğim kefenli tam tamına 7 yıl oldu koca 7 yıl çalı çırpı ile ısıtmaya çalışıyorum ısınmıyor…

Kitabını saklıyorum arasındaki notlar bir sayfada yazdıgın minik bir yazı var (herkesin soluk alması için gitmesi gerekir Yazıyor) burada yazanları hiç bir cümle onaramaz.

Esaret ne biliyormusun yüreğimde yıllardır yanan o ateş ve senin varlığınla tekrar ayaklanan duyguların bu ateşi karıştırması kıvılcımlar ile irkilen bir beden. Öncesi ve sonrası zifiri bir karanlık uzagız biz çok uzak sana varamayacağım yolları yürümek korkutuyor.

Sen her kapı çalındıgında aynı kişiye kim o dedin mi yıllarca kör umut hep aynı son.

Umudu ve hayalleri öldürürsün sonra çaren yoktur çarşafların bekaretini gözyaşlarınla bozar uyursun…

Sonrasımı sonrası hep aynı içindeki ateş sönsede külü hep seninle uyanır…